Komposition (Musik)

Mit Komposition (vom latiin. componere ‚zämmèfüègè‘) (voaaltet: Donwärch) isch gmeint:

• d Schöpfig, s Zämmèmodlè un s originäre Erschtellè von èm musigalischè Kunschtwärch (s Komponyrè), sowiè
• s fèrtige, ufffüürbereitè Donschtüggle selber, bsunders sin musigalischè Uffbau.

I dè Regel handlèt s sich um è übberlifertes Wärch von èm Komponischt, wo d Möglichkeit zuè nèrè Rebroduktion biètet. Gegèbegriff sin:

• mündlichi Übberliferig: È Musigwärch lòt sich nit uff è Person zruggfüürè, sondern wörd als Gmeinguèt witterdrait un unterlyt dõdeby mitunter au Voänderigè;
• Improvisation: Musig entschtòt wôrènd èm Spillè selber un isch nit für d Rebroduktion denkt (dõdègegè isch d Fantasy è eigèni Kompositionsform);
• Interpretation: E Wärch, wo als Komposition vorlyyt, wörd vo èm Interpreet uffgfüürt (Sänger, Musiger).

In früènèrè Johrhundert isch d Kompositionsleeri (Harmonyleeri, Kontrapungt, Formèleeri), wo jewyls zitgnössisch gsi isch, meischtens von èm erfaarènè Komponischt im Lehrer-Schüèler-Vohältnis wittergää worrè. Hüt isch sy an europäischè Musighochschuèlè è Hauptschtudièfach, wo meischtens zee Semeschter lang gòt.